در میان گیاهان گوناگون، گل محمدی، مقاومت نسبتا زیادی به کم آبی دارد و با توجه به وضعیت آب موجود در هر روستا یا منطقه، فاصله بین دو آبیاری به طور میانگین بین ۷ تا ۲۰ روز تغییر می کند. توصیه می شود در دو سال اول که سال های استقرار بوته ها هستند حداقل هر ۱۵-۱۲ روز یک بار آبیاری گل محمدی انجام شود. پس از آن می توان دور آبیاری را بیشتر کرد. دوره آبدهی گلستان از اسفند ماه آغاز و تا میانه فصل پاییز ادامه دارد و در زمستان نیز با توجه به موقعیت آب و هوایی مناطق کاشت، یک یا دو بار برای یخ آب، آبیاری می گردد. لیکن در برخی مناطق به سبب سرمای شدید زمستان همراه با بارندگی و یخبندان های پی در پی از آبیاری زمستانه برای یخ آب خودداری می شود. با توجه به اینکه بیشترین میزان آب مورد نیاز درختچه های گل محمدی در طول دوره گلدهی آن می باشد، باید تا آن جا که امکان پذیر است فاصله دوره های آبیاری در این زمان کم شود. عدم رعایت مسأله مذکور سبب ضعیف شدن و ریزش گل ها و نیز افت کیفیت محصول خواهد شد.
در پهنه ها و مناطق کشت گل محمدی، بیشتر گلستان ها به وسیله آب شیرین آبیاری می شود، لیکن آب آبیاری شور در برخی از پهنه ها تأثیر چندانی در کیفیت محصول نداشته است. بدیهی است شوری بیش از حد آب می تواند اثر منفی بر کیفیت یا کمیت محصول ایجاد نماید. کاشت و پرورش گل محمدی بیشتر آبی می باشد هر چند در برخی مناطق دیم کاری نیز رواج دارد.

ادامه مقاله را از طریق لینک زیر دنبال کنید:
https://goo.gl/RCTDWy